Xylose Lysine Deoxycholate agar

• یک محیط رشد انتخابی است که در جداسازی گونه‌های سالمونلا و شیگلا از نمونه‌های بالینی و از غذا استفاده می‌شود. آگار توسط ولتون تیلور در سال 1965 توسعه یافت.
•  دارای pH تقریباً 7.4 است که به دلیل نشانگر قرمز فنل، ظاهری صورتی یا قرمز روشن به آن می‌دهد. تخمیر قند PH را کاهش می دهد و نشانگر قرمز فنل این را با تغییر به زرد ثبت می کند.
• بیشتر باکتری‌های روده، از جمله سالمونلا، می‌توانند قند زایلوز را برای تولید اسید تخمیر کنند.
• کلنی های شیگلا نمی توانند این کار را انجام دهند و بنابراین قرمز باقی می مانند. پس از اتمام ذخایر زایلوز، کلنی‌های سالمونلا لیزین را دکربوکسیله می‌کنند و PH را یک بار دیگر به حالت قلیایی افزایش می‌دهند .

و از کلنی‌های شیگلای قرمز تقلید می‌کنند. سالمونلاها تیوسولفات را برای تولید سولفید هیدروژن متابولیزه می‌کنند که منجر به تشکیل کلونی‌هایی با مراکز سیاه می‌شود و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از کلنی‌های شیگلا رنگ مشابه متمایز شوند.

سایر انتروباکتری‌ها مانند E. coli لاکتوز موجود در محیط را تا حدی تخمیر می‌کنند که از برگشت pH دکربوکسیلاسیون جلوگیری می‌کند و محیط را اسیدی می‌کند و آن را زرد می‌کند.

گونه های سالمونلا: مستعمرات قرمز، برخی با مرکز سیاه. خود آگار به دلیل وجود کلنی های نوع سالمونلا قرمز می شود.

سودوموناس آئروژینوزا: مستعمرات صورتی، مسطح، خشن. این نوع کلنی به دلیل شباهت های رنگی به راحتی با سالمونلا اشتباه گرفته می شود.